Laster en smaad als bestuurlijk instrument
Door Red./Edwin Delsing/ 29.05.2024
Andreas Kinneging, Hoogleraar rechtsfilosofie in Leiden, gaf zijn opinie op 20 mei 2024 in blckbx today (21:45 – 26:00) over politieke “hitjobs”, waarvan nu Ronald Plasterk het slachtoffer geworden is. Volgens hem zijn de straffen voor laster en smaad veel te laag. Een strafdreiging als “publieke rectificatie” (in de krant) schrikt journalisten en kranten niet af om erop los te schieten met vrijblijvende beschuldigingen zonder bewijs. De slachtoffers lopen ernstige reputatieschade op en zouden (geheel volgens libertaire principes overigens) volledige schadevergoeding van de dader(s) moeten kunnen krijgen.
“Wetsclausules zijn een dode letter geworden”, aldus Kinneging.
De PvdA wilde Plasterk royeren als hij minister-president zou worden. Plotseling verschenen er nieuwsberichten dat Plasterk “veel geld” verdiend zou hebben aan een patent voor een behandeling tegen kanker, terwijl universitaire medewerkers, die aan de uitvinding hadden meegewerkt slechts heel weinig hadden meegedeeld in die winst. “Juridisch waarschijnlijk in orde” werd er nog bij vermeld. Maar het onheil was al geschied. Plasterk was neergezet – in de ogen van naïeve deugmensen – als een gewetenloze profiteur. Hij is definitief niet “papabile” volgens Johan (VVD) Remkes. Dat spande de kroon. Remkes op het laagst mogelijke verklikkersniveau. Een “openbaar bestuurder”?
En zo trok Ronald Plasterk zich terug als kandidaat-minister-president. En het demissionaire kabinet, met ministers die moties van het parlement NIET uitvoeren, marcheert intussen schuin en scheef door. De ongecontroleerde Staatsmacht.
Politieke en juridische Hitjobs
Als hij zich niet zou hebben teruggetrokken – tenslotte is hij minister van Binnenlandse Zaken geweest en kent hij “de diensten” – dan zou hem wellicht nog een ergere behandeling, zoals bijvoorbeeld het lot van Inez Weski, beschoren zijn geweest. Of misschien was er een 72-jarige pacifistische dichter met extreemrechtse tendensen opgedoken, die hem zou hebben aangeschoten. Recente voorbeelden genoeg. Robert Fico, Alejo Vidal-Quadras, Ebrahim Raisi, Shinzo Abe … Zoiets kwam toch in Nederland niet voor? Tot Pim Fortuyn dan.
Ik doel op al die andere politieke “hitjobs” op BN’ers. Er is een hele serie. Ik doel bijvoorbeeld op de “case” Khadija Arib. Aan Tjeerd Andringa. Aan de vervolgingen van andere luis in de pels Willem Engel, van Gideon van Meijeren. Wat denk je van de lastercampagnes ten nadele van artsen met een correcte mening? De onverzettelijke Huisarts Rob Elens, een van de grootste helden van de COVID-plandemie. Overigens, Rob Elens staat nu op de lijst van BVNL voor de Europese verkiezingen. Een tipje.
Wie het recent gepubliceerde boek “Het geluid van de stilte” van Inez Weski leest, krijgt een goede indruk welke psychische druk de Nederlandse staat kan uitoefenen op standvastigen. Op indrukwekkende wijze toont haar relaas hoe onze staatsinrichting ruimte gegeven heeft aan kille monsters met zieke breinen. Is dat de staatsmacht? Sommige libertariërs menen dat elke staatsmacht daar onherroepelijk naar toe beweegt.
Een bruggetje tussen Inez Weski en Ronald Plasterk?
Weski’s relaas over haar detentie toont aan dat er mensen in “de diensten” gepenetreerd zijn – of dit nu het Openbaar Ministerie is of dat ze nog dieper in de deep state zitten – die in het apparaat van een “democratische rechtsstaat” volgens mij niet thuishoren, en helemaal niet in een vrije samenleving. Het feit dat Inez Weski, strafrechtsadvocaat, werd blootgesteld aan de meest wrede psychologische marteling staat niet op zichzelf. “Team Rutte” heeft geen enkele medemenselijkheid getoond in de Toeslagenaffaire, geen enkele affiniteit met boeren dn vissers en nam openlijk een minachtende houding aan ten opzichte van “De Wappies”.
De staat lapte grondrechten aan haar laars – ik citeer Andreas Kinneging.
De staatsmacht is kennelijk doorzeefd met een mensensoort zonder emotionele intelligentie. Zonder medemenselijkheid. Koude, kille geesten. Dementoren. Die, zoals in de boeken van Harry Potter beschreven, zodra ze in je buurt komen alle vreugde uit je zuigen.
Kille berekening. Orgaanontneming: no problem, het moet. Je móet onzichtbare anderen helpen. Prikcommandos: geen probleem, het móet want je existentie mag geen gevaar voor anderen zijn. Uithuisplaatsing van je kind: geen probleem, het móet, in het belang van de opvoeding van je kind tot burger – en daar heb jij door de belastingdienst het geld niet meer voor. Economie kapot: geen probleem, het móet helaas want je mag je niet verrijken omdat het alleen ten koste van toekomstige of verleden generaties zou kunnen gaan. Mondkapjesplicht: geen probleem, het moet, want je mag geen anderen giftig beademen. De helft van de koeien kapot: no problem, het moet, want … ehhh. Waarom eigenlijk? Vrijheid weg: no problem, het moet, want je moet blijkbaar “in gebondenheid” je plichten vervullen om rechten te verwerven … Vleugel van een zeearend afgekapt: geen probleem, het moet maar, want anders vergiftigt CO2 het klimaat en volgt een zondvloed. Visserijvloot naar de sloop: geen probleem, het móet gewoon, want … ehh, waarom eigenlijk? Kapotgeschoten worden in Oekraïne: geen probleem, het moet écht … want anders komen “de westerse normen en waarden” onder de wals van Poetin. Alles móet, de killen vinden er wel een reden voor.
Van Mark Rutte zelf is niet bekend dat hij ooit enige persoonlijke empathie heeft gevoeld voor wie dan ook. Niet hetero, niet hom*o, gewoon niks. De opperkiller (in de Nederlandse betekenis van “kil”) werkt het prettigst samen met zijn eigen soort. Misschien vindt-ie er nog meer in de NAVO?
Wat “de kiezer” misschien het meest verwacht van Mark Ruttes opvolger, is iemand die het potentieel heeft de overheid en haar diensten uit te gaan mesten. Ik geloof er nog in dat tenminste drie van die vier coalitiepartijen dat ook werkelijk willen. “Herstel” van grondrechten … En Ronald Plasterk was misschien iemand die daar ook wel zin in had, en dus gevaarlijk. Grondrechten. Dat is het bruggetje met Weski.
Libertair perspectief: vriendschap
Een kritische massa van gevoelloze mensen hebben zoveel kilte gebracht in de overheid dat het apparaat van die overheid zelf ter discussie komt te staan. Want hoe krijg je ze weg? Als ze eenmaal in machtige posities zitten, hoe krijg je de psychopaten weg? Hoe zeg je in het Nederlands “afuera”: “naar buiten”, “ERUIT!”?
Het Libertarisme belooft een (zeer) kleine overheid met minder of geen macht, gedecentraliseerde diensten, een zich opnieuw, bottom-up organiserende samenleving. Naarmate de “overheids”macht kleiner is, heeft ze minder aantrekkingskracht op gevoelsarme psychopaten. Dat is een zeer goede reden om het Libertarisme serieus te nemen als leidraad voor een samenleving zonder dwang, zonder dwingelanden in machtige posities.
Het Libertarisme is de filosofie van de vrijheid. Een vrije samenleving gedijt door vriendschap. Vriendschap is per definitie warmbloedig. Het sluiten van vriendschappen is medicijn tegen de verkillers.
De vraag is wat de koudbloedige openbaar bestuurders, openbaar aanklagers en kille magistraten daartegen in stelling gaan brengen. Oorlog? Omdat het “móet” …?
De antidote tegen de necrofielen: laten we ons uitspreken voor vriendschap. Vriendschap met de Russen én de Oekraïners. Met de Israëliërs én met de Palestijnen. Met de Chinezen, de Tibetanen, de Taiwanezen en met de Amerikanen. Vriend zijn van de Belgen en de Fransen, ja, ook van de Duitsers. En absoluut niet omdat het moet. Niks moet. Maar omdat volken bestaan uit mensen, die allemaal evenveel recht hebben op zelfbestemming en samenwerking in vrijheid als ik.
Naschrift
Op 23 mei verscheen een zeer goed gedocumenteerd artikel van Maaike van Charante over de karaktermoord op Kandidaat-Premier Plasterk:
Op Vrijspreker werd op 16 mei een kort artikel met links naar het hoofdlijnenakkoord tussen BBB, PVV, NSC en VVD geplaatst:
https://www.vrijspreker.nl/wp/2024/05/hoop-lef-en-trots-naar-een-nieuw-nederland
En zonet zijn de georkestreerde campagnes tegen Mona Keijzer en Gom van Strien begonnen:
